หนังสือเล่มนี้มีเป้าหมายที่จะให้ภาพความขัดแย้งในภาคใต้ของประเทศไทยอย่างชนิดที่ลงลึกในรายละเอียดโดยศึกษาความขัดแย้งดังกล่าวในบริบทของความล้มเหลวครั้งแล้วครั้งเล่าของรัฐไทยในการสถาปนาการปกครองที่ประชาชนมีส่วนร่วมอย่างมีความชอบธรรมในจังหวัดปัตตานี ยะลา และนราธิวาส ซึ่งประชากรส่วนใหญ่เป็นชาวมลายูมุสลิม งานชิ้นนี้ไม่ได้มองหน่วยงานฝ่ายความมั่นคงของไทยในฐานะตัวแสดงหลักในการแก้ไขปัญหาความขัดแย้ง หากแต่ในฐานะองค์ประกอบสำคัญของปัญหา ส่วนศาสนาอิสลามก็ถูกวางไว้ในฐานะเป็นแหล่งที่มาของโวหารที่กลุ่มนักรบในภาคใต้เลือกใช้ในวาระต่าง ๆ มากกว่าจะเป็นแรงบันดาลใจหลักของการเคลื่อนไหว เช่นเดียวกับชื่อของรายงานฉบับแรกของกลุ่มอินเตอร์เนชันแนลไครซิส (ICG) ที่ว่าด้วยความขัดแย้งในภาคใต้ หนังสือเล่มนี้เป็นการศึกษาเกี่ยวกับการก่อความไม่สงบ ไม่ใช่สงครามศาสนา